Szlak przyrodniczy

Drukuj

Walorem turystycznym przyciągającym wielbicieli spokoju i wyciszenia na terenie Centralnego ŁUK-u Turystycznego jest obcowanie z nienaruszoną przyrodą wpisaną w europejską sieć ochrony przyrody Natura 2000. Pradolina Warszawsko-Berlińska, jak strzała w łuku, wcina się w obszar, który proponujemy do penetracji. Powstała ona 12 tys. lat wstecz, w ostatniej epoce lodowcowej. Pradolina ma charakter niemal płaskiej powierzchni. Ze względu na niewielkie zalesienie doskonale można podziwiać rozległą panoramę podmokłych łąk, paletę barw pastwisk i pól. Dzięki charakterystycznemu ukształtowaniu terenu można z łatwością obserwować ciekawe ptaki i ssaki. Od wschodu teren ochronny dochodzi pod Łowicz, na zachodzie jego granice sięgają Dąbia. Rozpiętość równoleżnikowa sięga ok. 75 km. Na odcinku wschodnim po melioracji 20 lat temu zatraciła swoje naturalne środowisko. Część zachodnia obejmująca prezentowany teren CŁT należy do unikatowych pod względem występowania tam bogactwa gatunków ptaków. Szlak, który proponujemy, nie jest przewidziany dla szerokiej turystyki autokarowej.


WITÓW - Rezerwat "Silne Błota" to torfowisko z wydmami porośniętymi lasem o powierzchni 20 ha. W szuwarach można spotkać gniazda ptaków jak: łabędzia niemego, kokoszki wodnej, błotniaka, gęgawy i bociana czarnego.

PIĄTEK - znajduje się tutaj ciekawostka geograficzna - Geometryczny Środek Polski, co upamiętnia futurystyczna rzeźba, stojąca w centrum miejscowości.

GÓRA ŚW. MAŁGORZATY - wzniesienie znajdujące się w Górze stanowi unikatową osobliwość przyrodniczą. Jest to pozostałość po ostatnim zlodowaceniu środkowopolskim, tzw. wypukły ostaniec polodowcowy. Na rozległym niżu pradoliny wzgórze to stanowi największą wysokość względną sięgającą 36 metrów. Interesująca struktura geologiczna i pochodzenie tego tworu było obiektem zainteresowania naukowców w latach 60 - tych XX wieku.

KARSZNICE - w pobliżu stolicy gminy znajdują się ciekawe, duże stanowiska wydmowe. Powstały one jako osady rzeczne topniejącego lodowca. Najciekawsze skupiska można odnaleźć w okolicach Karsznic nazywane przez miejscową ludność "Mchowskimi Górami".

BŁONIE - z racji swojego położenia na wysadzie solnym i występowaniu na tym terenie słonorośli utworzony został w r. 1977 rezerwat florystyczny "Błonie" o obszarze 20,74 ha. Na powierzchni rezerwatu znajduje się wiele dołów potorfowych o niewielkim zasięgu i głębokości około 0,8 m. W czasie sporządzania dokumentacji rezerwatu stwierdzono na tym terenie, oprócz pospolitych roślin torfowiskowych, około 20 gatunków roślin solniskowych, z których najważniejsze to: soliród zielony, ostrzew rudy, muchotrzew solniskowy, ustecznik nadmorski, kłóć wiechowata. Rezerwat miał chronić unikalną roślinność halofilną. Dotrzeć na teren chroniony można pieszo, udając się z drogi Topola - Grabów, w kierunku widocznego lasu.

LESZNO - wioska należąca terytorialnie do Grabowa, położona jest na północnej krawędzi pradoliny. Leży na zachodnim skraju gminy zwieńczając 7,5 km odcinek sieci Natura 2000. Ciągnie się on wzdłuż zabagnionej doliny Neru przez wioski Gać, Nagórki, Byszew, Kotowice. Obszar chroniony obejmuje 906 ha. terenu, można spotkać tu rzadkie w skali Polski gatunki roślin i zwierząt, zwłaszcza ptaków błotnych. Gniazdują tu co najmniej 23 gatunki, kilka z nich wpisanych w Polskiej Czerwonej Księdze. Od Leszna prowadzi kręta droga powiatowa na południe w kierunku Świnic Warckich. Przecina ona całą Pradolinę w poprzek, a przebieg jej należy do najpiękniejszych na tym obszarze. Z drogi widoczne są rozległe połacie łąk z widoczną mozaiką szuwarów turzycowych. Powierzchnia ta poprzecinana jest gęstą siecią rowów melioracyjnych i meandrujących starorzeczy.

ZBYLCZYCE - od miejscowości tej, leżącej po południowej stronie doliny Neru rozpoczyna się obszar Natura 2000 administrowany przez gminę Świnice Warckie i równolegle ciągnącą się gminę Dąbie. Do lokalnych atrakcji przyrodniczych należą pozostałości po zabytkowym parku podworskim z drugiej poł. XIX wieku, z okazałą aleją grabową składającą się z 360 okazów. Drzewa te stanowią pomniki przyrody prawem chronione. Uzupełnieniem tych osobliwości są potężne odmiany topoli białej o obwodach sięgających do 500 cm.

KAZNÓW - to jedno z lepszych miejsc, skąd można rozpocząć wyprawę na fotograficzne safari. Polne drogi prowadzą w kierunku widocznego uroczyska olszowego. Pokonać trzeba czasami podmokłe łąki, przedrzeć się między szuwarami i trzcinowiskami, aby można było zachwycić się niczym nieskażoną przyrodą.

DĄBIE - na terenie Dąbia oraz kilku pobliskich wiosek: Krzewa, Karszewa, Wiesiołowa, Kupinina i Domanina, znajduje się kompleks łąkowo - depresyjny o powierzchni ok. 700 ha uznany w 2007 r. za użytek ekologiczny. Z uwagi na walory przyrodnicze został on włączony w europejską sieć ochrony ekosystemów Natura 2000, jako część obszaru specjalnej ochrony siedlisk oraz obszaru specjalnej ochrony ptaków. "Dąbskie Błota" to jeden z najwartościowszych awifaunistycznych terenów w całej dolinie Neru. Obejmuje on głównie łąki typu łęgów rozlewiskowych i łęgów właściwych. Tereny podmokłe porasta szuwar mannowy i wielkoturzycowy, a w miejscach suchszych występują zbiorowiska trawiaste z wiechliną błotną i trzcinnikiem lancetowatym. Charakterystycznym elementem dla tego obszaru są porośnięte trzciną, pałką szerokolistną i tatarakiem "oczka wodne" będące pozostałością po eksploatacji torfu. Na terenie "Dąbskich Błot" znajdują się liczne ostoje ptasie o randze europejskiej. Gniazduje tu wiele zagrożonych gatunków: kropiatka, derkacz, podróżniczek, a także: bąk, bączek, bielik, błotniak stawowy, błotniak łąkowy, zielonka, żuraw, rybitwa białowąsa, rybitwa czarna, wodniczka, kulik wielki oraz około 100 par gęgaw. Na licznych podmokłych łąkach spotkać można również przedstawicieli siewkowatych m.in. rycyki, krwawodzioby i czajki oraz, mające tutaj swoje tokowisko, bataliony.

UNIEJÓW - największą atrakcją przyrodniczą Uniejowa jest park podworski założony na lewym brzegu Warty, w połowie XIX wieku przez ówczesnego właściciela zamku hrabiego Aleksandra Tolla. Dominującą rolę w szacie roślinnej parku odgrywa zespół grądu, zbiorowisko żyznego lasu liściastego, którego płaty zajmują południową, centralną i północno - zachodnią część parku. Od strony zachodniej biegnie od zamku, w kierunku północnym, aleja lipowa. Największą powierzchnię zajmuje łęg jesionowo - olszowy. Występują fragmenty łęgów wierzbowo - topolowych oraz wierzbowo - wiązowych. Jedną z cech tego zespołu jest występowanie topoli czarnej i wierzby kruchej. Najbardziej wilgotne miejsca zajmują płaty szuwaru trzcinowego.

Przez teren CŁT przepływają trzy ważne rzeki: Warta, Bzura i Ner. Każda z nich stanowi swoistą osobliwość. Największa - Warta - wykorzystywana jest do uprawiania turystyki kajakowej. Przebiega tutaj także granica zlewni dwóch największych rzek w Polsce - Wisły i Odry.